Formy i metody pracy indywidualnej i grupowej psychologa opierają się o innowacyjne podejście do stymulowania rozwoju psychospołecznego dzieci podkreślające znaczący terapeutyczny udział pacynek – lalek w nawiązywaniu kontaktu, budowaniu pozytywnych więzi z dziećmi w wieku przedszkolnym oraz stymulowanie kompetencji psychospołecznych.

- Pacynki – lalki (miękkie, przytulne, miłe w dotyku) mają szczególne znaczenie dla emocjonalnego rozwoju dziecka (zaspokajają potrzeby emocjonalne dziecka). Pomagają one przejść dziecku od emocjonalnego kontaktu z matką (rodzicami) do autonomii emocjonalnej. Wykorzystanie pacynek umożliwia dziecku pozostać w świecie bajki, fantazji, magii, a jednocześnie pozwala poruszane problemy przenosić na życie codzienne pełne obowiązków, nerwowych zachowań, niespodziewanych reakcji swoich oraz innych ludzi. W poczuciu bezpieczeństwa, które zapewniają pacynki, dziecko staje się bardziej samodzielne w podejmowanych działaniach oraz pewniejsze w nowych dla niego sytuacjach (korzystając z własnych pokładów poznawczych oraz doświadczonych w trakcie uczestnictwa w zajęciach z użyciem pacynek).
- Dzięki pacynkom dziecko łatwiej oswaja się z dotykiem i stopniowo określa granice osobiste swojego ja
- Dodatkowo pacynki zwiększają zdolność koncentracji i skupienia uwagi dzieci na treściach i zadaniach wymaganych na zajęciach oraz ułatwiają terapeucie otrzymywanie informacji zwrotnych na temat poziomu realizacji zamierzonego celu zajęć (rozmowa z pacynką na temat tego, o czym była mowa na zajęciach, terapeuta będąc pacynką wychodzi z roli nauczyciela nakazująco-zakazująco-oceniającego lecz staje się obserwatorem prezentacji nabytych umiejętności i jako pacynka może je na bieżąco korygować, modyfikować oraz wzmacniać )
- Ponadto poprzez włączenie pacynek do zajęć jako aktywnych uczestników, przedszkolak traktuje je jako „żywe” i wyposażone w intencje, podobnie jak siebie samego. Przypisuje im przeżycia i myśli, których samo doświadcza, a problemy pluszowych przyjaciół przenosi na swoją codzienność, przez co czuje się mniej osamotnione w doświadczanych sytuacjach oraz przyjmuje nowe postawy wobec swoich konfliktów , przez co ma większa motywację do wykonywania zadań oraz satysfakcję z samego uczestnictwa w doświadczaniu nowych sytuacji
- Dzięki rolom, w które dziecko wciela się będąc pacynką i z pacynką pracując uczy się uwzględniać  punkt widzenia innych ludzi (odejście od dziecięcego egocentryzmu; teoria umysłu – dziecku łatwiej wyobrazić sobie i przewidzieć co może czuć w danej sytuacji inna osoba, bo doświadcza tego), a jednocześnie rozwija zdolność do samodzielnego myślenia, co zapewni dziecku kształtowanie pozytywnych relacji interpersonalnych
- Ponadto pacynki ułatwiają dzieciom identyfikacje i różnicowanie emocji u siebie i innych – pacynki podkreślają wyrazistość mimiki lub gestu, wzmacniają naturalną gestykulację, a przez odgrywanie scenek z użyciem pacynek dzieci zaczynają łączyć dana emocję z daną sytuacją oraz reakcją na nie

- Zabawy z pacynkami wspierają umiejętności komunikacji, naśladowania, wspierając kontakt wzrokowy, a ty samym kontakt z drugą osobą (duże znaczenie w zabawie naprzemiennej)
- Pacynki ułatwiają dzieciom wycofanym nawiązywanie kontaktu, ośmielają, a dzieciom nadpobudliwym pomagają skupić, skoncentrować się na zadaniu (uatrakcyjniają je)
- Pacynki wprowadzają dziecko w doświadczanie (empirycznie) relacji z drugą osobą, poprzez proste dialogi, odgrywanie scenek tematycznych, zabawy celowe uczą współdziałania i podtrzymywania relacji (tym samym nie są narażone na odrzucenie przez pacynkę -lalkę i porażki nie odbierają jako sprawdzian na tle grupy, ale zabawę)
- Pacynki podkreślają podmiotowość dziecka i jego współtworzenie świata pacynki (dziecko tworzy świat dla niego bezpieczny i decyduje o rekcji swojej pacynki – buduje jej osobowość, przypisuje cechy, które sam chciałby doskonalić, wchodzi w role w które boi się wchodzić w codziennych sytuacjach, a tym samym podnosi swoją samoocenę)