• Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

        • METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE W PRACY PRZEDSZKOLA

          Dlaczego metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne?

          Odpowiedź na to pytanie tkwi w jej założeniach i celach. Jest metodą niewerbalną; poprawia komunikację dziecka z otoczeniem, uaktywniając „język ciała i ruchu”. Ruch jest podstawowym i naturalnym środkiem porozumiewania się, wychodzącym z centrum naszego ciała, do którego w pierwszym rzędzie sięgają dzieci małe i osoby z utrudnioną komunikacją słowną. Podstawą porozumiewania się za pomocą „ języka ruchów” jest świadomość swojego ciała.

          Kategorie ruchu w metodzie Ruchu Rozwijającego:

          -ruch prowadzący do poznania własnego ciała

          -ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem fizycznym – ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem

          -ruch prowadzący do współdziałania w grupie

          -ruch kreatywny

          Ćwiczenia tą metodą można stosować z powodzeniem zarówno w grupie 3.latków, 5.latków, jak i w grupie 6.latków. Wykorzystanie tej metody zależy od naszej inicjatywy i zapotrzebowania w danej grupie.
          Zaletą tych zajęć jest, to, że nie potrzebujemy właściwie żadnych pomocy, a jedynie dużo wolnej przestrzeni, odpowiednie podłoże i świeże powietrze. Dzięki tym ćwiczeniom, dzieci uczą się poznawać przestrzeń i zachowywać w niej, czują się swobodnie i nie obawiają się otoczenia. Stają się mniej zahamowane i bardziej otwarte na sytuacje problemowe. Metoda ta pozwala dzieciom poznać swoje ciało i uczy kontrolować jego ruchy, ułatwia też nawiązywanie kontaktów, uczy empatii.
          Bardzo ważnym walorem metody W. Sherborne jest to, iż w atmosferze radosnej zabawy umożliwia dzieciom zaspokojenie takich potrzeb psychicznych jak: bezpieczeństwa, wzrostu i rozwoju potrzeb społecznych i poznawczych. Ponadto Ruch Rozwijający pozwala na osiąganie zamierzonych efektów poprzez eliminowanie czynników stresujących typu: nakaz, przymus, strach, obawa.
          Współćwiczący muszą wykazać się opiekuńczością, umiejętnością współdziałania i reagowania na potrzeby i możliwości innych.
          Dzieci rozwijają i uczą się koncentracji oraz kontrolowania swojego zachowania (różnicowanie płynności ruchów, ćwiczenie siły oraz delikatności i wrażliwości).

           

          Cele główne zajęć:

          - wspomaganie prawidłowego rozwoju psychoruchowego dzieci, korygowanie jego zaburzeń

          - doświadczanie ruchu, kontaktu fizycznego i emocjonalnego z dorosłym

          - rozwijanie poczucie bezpieczeństwa, zaufania, pewności siebie, wiary we własne siły i możliwości

          - kształtowanie pozytywnych relacji z otoczeniem, partnerem w zabawie, bliskimi

          - dążenie do rozwoju własnej inwencji, inicjatywy, spontaniczności

          - instruktaż dotyczący wspomagania prawidłowego rozwoju psychoruchowego dzieci i korygowanie zaburzeń

          - kształtowanie pozytywnych relacji rodzica z dzieckiem

           - pogłębienie kontaktu emocjonalnego rodzica z dzieckiem

          - możliwość wykorzystania metody w warunkach domowych